تغییرات محیطی - کالبدی گردشگری خانه های دوّم در نواحی روستایی با رویکرد پایداری (مطالعة موردی: بخش رودبار قصران شهرستان شمیرانات)

گردشگری خانه‌های دوّم همانند دیگر الگوهای گردشگری اثرات و پیامدهای مختلفی را در نواحی روستایی بر جای می­گذارد که با توجّه به ماهیّت این الگو، تغییرات محیطی کالبدی از جمله اثراتی است که با توسعة این الگو، در نواحی روستایی به وجود می‌آید. در راستای توسعة پایدار گردشگریِ خانه‌های دوّم شناخت اثرات و پیامدهای مختلف این الگو ضروری به نظر می‌رسد. در ایران، از جمله مناطق روستایی که توسعة این الگو با زندگی مردم عجین گشته و به صورت یک پدیدة مشهود است، روستاهای بخش رودبار قصران است. بر همین اساس، در این پژوهش به بررسی و تحلیل اثرات محیطی کالبدی توسعة گردشگری خانه­های دوّم در این پهنة جغرافیایی پرداخته شده است. این پژوهش از نوع بنیادی و روش انجام آن توصیفی - تحلیلی است که در گردآوری داده‌ها از دو روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. روش میدانی مبتنی بر ابزار پرسشنامه است که در این خصوص با استفاده از روش کوکران تعداد 238 سرپرست خانوار به عنوان نمونة آماری و به روش تصادفی طبقه­بندی انتخاب شده‌اند. همچنین به منظور پردازش داده­­ها از روش‌های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که الگوی گردشگری خانه‌های دوّم بیشترین تأثیر را بر شاخص تغییرات محیطی و کمترین تأثیر را بر بهبود خدمات زیربنایی داشته که در همین ارتباط نتایج نشان داد تفاوت معنی­داری بین این اثرات در روستاها وجود ندارد؛ همچنین بین دیدگاه افرادی که به گردشگری وابستگی شغلی داشته با دیگر افراد دربارة اثرات توسعة گردشگری خانه‌های دوّم تفاوت معنی­داری وجود دارد.